آغازی با شعر خودم!
من و دو پای کشیده در بند و
تو و دو بال رها
من و دو چشم پر ز تمنا
تو و سکوت نگاه،
من به باور خود نزدیک
تو ز دستهایم دور
چه رنج عظیمی را
به صبر باید برد.
11/1390
من و دو پای کشیده در بند و
تو و دو بال رها
من و دو چشم پر ز تمنا
تو و سکوت نگاه،
من به باور خود نزدیک
تو ز دستهایم دور
چه رنج عظیمی را
به صبر باید برد.
11/1390
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر